គ្រោះ​រាំ​ង​ស្ងួតកង្វះទឹ​កស្អា​តអា​​ចបណ្តាលឱ្យមាន​វិប​ត្តិសេ​ដ្ឋកិច្ចអា​ស៊ី

 កង្វះ​ទឹក​គឺជា​កត្តា​ដ៏​សំខាន់និង​ជា​សក្តានុពល​នៃ​វិបត្តិ​សេដ្ឋកិច្ច​អាស៊ី។ ប្រទេសឥណ្ឌានិងចិនកំពុងរងផលប៉ះពាល់ខ្លាំងជាងគេ។លោក Arunabha Ghoshនាយកប្រតិបត្តិនៃក្រុមប្រឹក្សាថាមពលក្រុមប្រឹក្សាបរិស្ថានបានប្រាប់ CNBCថាៈអាស៊ីគឺជាមជ្ឈមណ្ឌលឧស្សាហកម្មមួយដែលកំពុងជួបប្រទះនឹងនគរូបនីយកម្មលឿនបំផុត ហើយនេះនឹងតម្រូវឱ្យមានទឹកច្រើនក្រៃលែង ដើម្បីជៀសវាងការធ្លាក់ចុះនៃសេដ្ឋកិច្ច។លោក Ghosh បាននិយាយថាមិនត្រឹមតែឧស្សាហកម្មចាស់ៗដូចជាការផលិតដែកប៉ុណ្ណោះទេ។ប៉ុន្តែក៏មានឧស្សាហកម្មថ្មីៗផងដែរ ដូចជាការផលិតបន្ទះឈីប semiconductor និងការផ្លាស់ប្តូរទៅជាថាមពលស្អាតត្រូវការទឹកច្រើន។តម្រូវការទឹកសាបសកលត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងលើសពីការផ្គត់ផ្គង់ពី៤០% ទៅ៥០% នៅឆ្នាំ២០៣០។

ផ្តល់ទឹកស្អាតដល់កុមារអាស៊ី។រូបថត៖UNICEF

ឥណ្ឌានិងចិនរងផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ

ឥណ្ឌា​ដែល​បច្ចុប្បន្ន​ជា​ប្រទេស​ដែល​មាន​ប្រជាជន​ច្រើន​ជាង​គេ​លើ​ពិភពលោក​នឹង​ទទួល​រង​ផល​ប៉ះពាល់​ខ្លាំង​ជាង​គេ​ដោយ​ការ​ខ្វះខាត​ទឹក។ធនាគារពិភពលោកបាននិយាយថាទោះបីជាមាន១៨% នៃចំនួនប្រជាជនពិភពលោកក៏ដោយប្រទេសនេះមានទឹកគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់តែ៤% នៃចំនួនប្រជាជនប៉ុណ្ណោះ។យោងតាមទីប្រឹក្សា Lowy  ៨០% ទៅ៩០%នៃទឹកក្រោមដីរបស់ប្រទេសចិនគឺមិនស្អាតសម្រាប់ការប្រើប្រាស់។ពាក់កណ្តាលនៃអាងទឹកទាំងនេះក៏ត្រូវបានបំពុលផងដែរសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ឧស្សាហកម្មនិងកសិកម្ម។៥០%នៃទឹកទន្លេក៏មិនស្អាតសម្រាប់ការផឹកដែរហើយពាក់កណ្តាលទៀតក៏មិនមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់កសិកម្មដែរ។នៅឆ្នាំ២០២២ ប្រទេសចិនបានជួបប្រទះនឹងរលកកំដៅ និងគ្រោះរាំងស្ងួតដ៏អាក្រក់បំផុតរបស់ខ្លួនក្នុងរយៈពេល៦ទសវត្សរ៍។ ការកើនឡើងសីតុណ្ហភាពធ្វើឱ្យផ្នែកខ្លះនៃទន្លេYangtze ធ្វើឱ្យរាំងស្ទះដល់សមត្ថភាពរបស់ទន្លេក្នុងការផលិតវារីអគ្គិសនី ដែលជាប្រភពថាមពលធំទី២របស់ប្រទេសចិន។ដើម្បីបន្ធូរបន្ថយហានិភ័យថាមពលប្រទេសចិនបានអនុម័តនូវចំនួនខ្ពស់បំផុតនៃរោងចក្រថាមពលធ្យូងថ្មថ្មីចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៥។ ទីក្រុងប៉េកាំងអនុញ្ញាតឱ្យសមត្ថភាពថាមពលធ្យូងថ្មថ្មីឈានដល់១០៦មេហ្គាវ៉ាត់នៅឆ្នាំ២០២២ច្រើនជាង៤ដងនៃឆ្នាំ២០២១និងស្មើនឹងរោងចក្រថាមពលកំដៅដ៏ធំចំនួន១០០។លោក Ghosh បាននិយាយថា "ទឹកគឺជាធាតុបញ្ចូលដ៏សំខាន់សម្រាប់ផលិតថាមពលរបស់រោងចក្រថាមពលធ្យូងថ្មហើយប្រសិនបើទឹកកាន់តែខ្វះខាតឬមិនមានសម្រាប់ផលិតថាមពល រោងចក្រនោះនឹងកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព"។ឥណ្ឌា និងចិន ដែលនៅជិតសមុទ្រនិងទន្លេ នឹងត្រូវរងការគំរាមកំហែងកាន់តែខ្លាំង ដោយសារកម្ពស់ទឹកសមុទ្រកើនឡើង។

ឧស្សាហកម្មដែលរងផលប៉ះពាល់ខ្លាំងបំផុត

តៃវ៉ាន់ដែលជាកន្លែងសម្រាប់ឧស្សាហកម្មគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកដ៏ធំបំផុតរបស់អាស៊ីកំពុងតែប្រឈមមុខនឹងការខ្វះខាតទឹកម្តងទៀតក្នុងរយៈពេលតិចជាង២ឆ្នាំបន្ទាប់ពីបានប្រយុទ្ធនឹងគ្រោះរាំងស្ងួតដ៏អាក្រក់បំផុតដែលទឹកដីនេះធ្លាប់ជួបប្រទះក្នុងរយៈពេលមួយសតវត្ស។ទឹកដីនេះត្រូវការទឹកយ៉ាងច្រើនដើម្បីផ្តល់ថាមពលដល់រោងចក្រដែលផលិតបន្ទះឈីប semiconductor សម្រាប់ឧបករណ៍ឌីជីថល។សេដ្ឋកិច្ច​ដែល​ពឹង​ផ្អែក​ខ្លាំង​លើ​វិស័យ​កសិកម្ម​ក៏​អាច​មើល​ឃើញ​ពី​ការ​ធ្លាក់​ចុះ​យ៉ាង​ខ្លាំង​នៃ​ទិន្នផលនិង​ធ្វើ​ឲ្យ​សន្តិសុខ​ស្បៀង​មាន​ហានិភ័យ​កាន់​តែ​ខ្លាំង។អូស្ត្រាលី​រំពឹង​ថា​នឹង​ទទួល​បាន​ទិន្នផល​ដំណាំ​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០២៣។ប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ផ្សេងទៀតនៅក្នុងតំបន់គឺស្ថិតក្នុងស្ថានភាពស្រដៀងគ្នា។ប៉ុន្តែវិបត្តិទឹករបស់ពួកគេប្រហែលជាពិបាកដោះស្រាយជាង។លោកស្រី Shanshan Wangអ្នកដឹកនាំអាជីវកម្មទឹកនៅសិង្ហបុរីនៅក្រុមហ៊ុន Arup SustainabilityConsultingបាននិយាយថាប្រទេសដូចជាហ្វីលីពីនមិនមានភាពធន់ទេ។ដូច្នេះវានឹងមាន"អតុល្យភាពដ៏ធំនៅក្នុងវិបត្តិទឹកដែលពិភពលោកកំពុងប្រឈម"៕ពុតសាម៉ាត់

វាលស្រែស្ងួតនៅប្រទេសឥណ្ឌា។រូបថត៖ EARTH.ORG